เมื่อ 4 สัปดาห์ที่ผ่านมานี้ ผมมีนักเรียนใหม่คนหนึ่งชื่อ แอ้ม (Amp Kittisirisawat) อายุ 23 ปี ตอนเริ่มเรียนวันแรก แอ้มบอกผมว่าเขาไม่ค่อยชอบภาษาอังกฤษและที่ผ่านมาก็ไม่ตั้งใจเรียนด้วย แต่เนื่องจากเขาเตรียมไปเรียนต่อต่างประเทศ เขาก็เลยต้องมาปูพื้นฐานภาษาอังกฤษใหม่

เขาเล่าให้ผมฟังว่า เขาหัดเล่นกีต้าร์ด้วยตัวเอง เพราะเขาอยากให้สาวๆประทับใจในตัวเขา เขาไม่ได้ไปเรียนที่ไหนเลย หัดเองล้วนๆ

ผมก็เลยบอกเขาว่า ในทุกๆครั้งที่เขามาเรียนภาษาอังกฤษ ผมขอให้เขาพก “ความรู้สึกกระหาย อยากได้ความรู้” มาด้วย เหมือนกับความรู้สึกที่เขากระหายอยากเล่นกีต้าร์โชว์สาวๆ

หลังจากนั้นเขาก็บอกผมว่าเขาจำคำพูดประโยคที่ว่า “ต้องมาเรียนด้วยความรู้สึกกระหาย อยากได้ความรู้” แล้วเชื่อไหมครับว่า เขาเป็นนักเรียนคนหนึ่ง (ในจำนวนน้อยคน) ที่เรียนภาษาอังกฤษได้ค่อนข้างเร็ว ถึงแม้ตอนนี้เขาอาจจะยังไม่ได้เก่งมาก แต่เขาบอกว่าตอนนี้เขาตระหนักถึงความสำคัญของมันแล้ว เข้าใจบทเรียนต่างๆได้ในเวลาอันสั้น สนุกและตื่นเต้นที่ได้มาเรียนภาษาอังกฤษ และสามารถนำมาใช้ในชีวิตประจำวันได้ด้วย

ในตอนนี้ ผมก็อยากให้ทุกท่านที่เข้ามาอ่านโพสต์ ได้เปลี่ยนบรรยากาศกันบ้าง โดยที่ผมเอาคลิปที่ Amp เขาเล่นกีต้าร์มาให้ดู คือเมื่อสัปดาห์ที่แล้วเขาเอากีต้าร์มาที่ห้องเรียนแล้วก็บอกผมว่า “อาจารย์ครับ เรามาเล่นเพลง Cover Version กันไหม” ผมก็เลยทดลองรู้คู่กับเขาดูเล่นๆ

แล้ววันนี้ผมก็ขออนุญาตเอาเพลงที่พวกเราเล่น+ร้องกันในวันนั้นมาให้ฟัง พร้อมกับมีเนื้อเพลงและคำแปล (ที่ผมแปลเอง) มาให้คุณได้อ่านเพื่อฝึกภาษาอังกฤษด้วย

เพลงชื่อ Greenfields (แปลว่า “ทุ่งหญ้าสีเขียว”) เป็นเพลงเก่าในยุค 1960 ขึ้นอันดับ 2 บน Billboard Charts ในสหรัฐอเมริกา ร้องโดยวงพี่น้องที่มีชื่อวงว่า The Brothers Four

https://www.facebook.com/ampseyz/videos/1267857046563257/

Greenfields 

Once, there were green fields kissed by the sun.

Once, there were valleys where rivers used to run.

Once, there were blue skies with white clouds high above.

Once, they were part of an everlasting love.

We were the lovers who strolled through green fields

(ครั้งหนึ่ง เคยมีทุ่งหญ้าสีเขียวที่ถูกกอดจูบโล้มเล้าด้วยแสงอาทิตย์)

(ครั้งหนึ่ง เคยมีหุบเขา ที่ซึ่งมีแม่น้ำเคยไหลผ่าน)

(ครั้งหนึ่ง เคยมีท้องฟ้าสีฟ้าที่มีเมฆสีขาวนวลลอยอยู่เบื้องบน)

(ครั้งหนึ่ง สิ่งเหล่านั้นเคยเป็นส่วนหนึ่งของความรักที่มั่นคง)

(ครั้งนั้น เราสองคนก็คือคู่รักที่เดินเคลียคลอกันไป ผ่านทุ่งหญ้าสีเขียว)

Green fields are gone now, parched by the sun.

Gone from the valleys, where rivers used to run

Gone with the cold wind that swept into my heart,

Gone with the lovers who let their dreams depart,

Where are the green fields that we used to roam?

(ตอนนี้ทุ่งหญ้าสีเขียวได้หายไปแล้ว ถูกแผดเผาด้วยแสงแดด)

(หายไปจากหุบเขาที่เคยมีแม่น้ำไหลผ่าน)

(หายไปกับสายลมหนาวที่พัดผ่านเข้ามาในใจของฉัน)

(หายไปกับคนรักที่เขาทิ้งความฝันของเขาให้ตายลง)

(ตอนนี้ ทุ่งหญ้าสีเขียวที่เราเคยเดินเที่ยวเล่น มันหายไปไหนเสียแล้วล่ะ)

I’ll never know what made you run away.

How can I keep searching when dark clouds hide the day?

I only know there’s nothing here for me,

Nothing in this wide world left for me to see!

(ฉันไม่ทางจะรู้คำตอบได้เลยว่า อะไรทำให้เธอจากไป)

(ฉันจะไปหาคำตอบเจอได้อย่างไร ในเมื่อเมฆดำมันปกคลุมเวลากลางวันของฉันจนหมด)

(ฉันรู้เพียงแค่ว่า ไม่เหลืออะไรสำหรับฉันอีกแล้ว)

(ไม่เหลืออะไรเลย ในโลกอันกว้างใหญ่ใบนี้)

But, I’ll keep on waiting till you return.

I’ll keep on waiting until the day you learn

You can’t be happy while your heart’s on the roam.

You can’t be happy until you bring it home.

Home to the green fields and me, once again!

(แต่ฉันก็จะยังรอต่อไป จนกว่าคุณจะกลับมา)

(ฉันจะรอต่อไป จนกว่าคุณจะได้รู้ซึ้งแล้วเข้าใจว่า ...)

(คุณมีความสุขไปไม่ได้หรอกในเมื่อหัวใจของคุณยังเร่ร่อนไปไหนๆอยู่)

(คุณมีความสุขไปไม่ได้หรอกจนกว่าคุณจะนำหัวใจกลับมายังบ้านของมัน)

(“บ้าน” ที่มีทุ่งหญ้าสีเขียว ... แล้วก็มี “ฉัน” ... อีกครั้งหนึ่ง ... เหมือนอย่างเดิม)

ด้วยความปรารถนาดีจาก อ. พิบูลย์ แจ้งสว่าง (Home of Naked English – ลาดพร้าว 112 และ รามคำแหง 53)